Иә, ұлт әдебиеті мен мәдениеті тағы да қара жамылды. Әдебиетіміздің қара нары, жазушы-драматург, мемлекеттік сыйлықтың иегері, Қазақстанның Еңбек ері, Халық жазушысы Дулат Исабеков бұл фәниден өтті. Ол бар ғұмырын қазағына, оның әдебиетіне арнады. Соғыс жылдарында дүниеге келген қаламгер жазу өнерінде ешкімге ұқсамайтын өзіндік қолтаңбасымен ерте танылды.
Тырнақалды «Шойынқұлақ», «Жолда» әңгімелерінен бастап, ол өмірден ойып алғандай шынайы оқиғаларға бай тамаша дүниелерді халқына тарту етті. Оның «Гауһартас» пен «Дермене», «Тіршілігі», «Өкпек жолаушы» мен «Қарғыны», «Ақырамаштан наурызға дейін», «Ескерткіші» т.б. ақықтай жарқырап, қалың оқырмандардың сүйікті шығармаларына айналды. Жып-жылы, қазақтың қара сөзінен нәр алған дүниелерінің қай-қайсысы болмасын, жан дүниеңді қозғап, алпыс екі тамырыңды иітіп өшпес сезімге бөлейді. Әсіресе классик-жазушы пьесаларымен бүкіл әлемді мойындатты. Осы арқылы қазақ елін төрткүл дүниеге танытып, драматургиямызды шырқау биікке көтерді.
Иә, Дулат ағамыз шыншыл да әділетті, сабырлы да салиқалы еді, әдемі әзілімен жан-жағына шуағын шашып жүретін, қарапайым сөздерімен-ақ адамдарды баурап алатын. Өткен жексенбі күні Қазақстан Жазушылар одағында қалың оқырманы сүйікті қаламгерімен қоштасты. Халықтың өзіне деген сүйіспеншілігі мен ыстық ықыласы осы қаралы митингіден-ақ байқалды. 400 адамдық мәжіліс залына халық сыймады. Біз оның оқырмандармен соңғы жүздесуінен Дулатына деген халықтың ақжарма махаббатын көрдік. Елі күңіренді, қайғырды, амал нешік, қимай ақтық сапарға шығарып салды. Мейірімі мен шапағаты мол Аллам құлын панасына алсын, марқұмның алды пейіш, арты кеніш болғай!
«Qazaqstan dauiri» газеті мен
«Мөлдір бұлақ» журналы ұжымы
