Қазақ қашанда тойшыл халық. Тіпті қазір ХХІ ғасырда қонақ шақыру , той тойлау , ас беру сәнге , трендке айналып кетті. Әлеуметтік жағынан қарасақ той жасаған да тойға барғанда шығындалып , қалта қағылып қайтатын заман болды. Бұдан бөлек қазақ бауырымыз , туған-туысымыз деп “жууды” туған күн , шілдехана, сүндет тойларды да қалт жібермей атап өтеді. Осыларды жасаймын деп , қып-қызыл шығынға батып жатқандары қаншама?! Қаражаты көтеріп тұрып жасаса бір сәрі!? Қалтасы көтермесе де жасаймын “ұят” болады деп “несие” алып қарызданатындарына не дейсің?! Тіпті тойға баратындарды да аяп кетесің. Той үстінде бір-бірінен озамын деп “қаражат” беруден жарысады. Онсызда жалақысы мардымсыз адамдар қайтпек?! Сөйте тұра несиеден несие түбі қарызын жаба алмай жүргендер өте көп. Қазіргі садақалар тойдан кем емес. Адамынан айырылған үй өз шама шарқын білместен бақталастықтың құрбаны болады. “Өлім байдың барын ашады, жоқтың артын ашады “ деген сөз ащы да болса шындық. Аза тұтып жақынын жоқтайтын жандардың уайымы “дастархан” болады да қалады. Құстың сүтінен басқасының барлығын қойып дастархан жаймаса бас ауыратын хәлке жеткен.Одан қала берсе қазіргі “ауызашар жасауда” тойдан кем өтпейді. Осының барлығы кімге керек?! Кері заман орын алған кезеңде , Мөңке би айтқандай” Халыққа бір тиын пайдасы жоқ ,ай сайын бас қосқан жиын болады”. Бұрынырақта қазақтар әр салт-дәстүрдің мән-мағынасын білген , шама-шарқын жасалу мәдениетін біліп жасаған. Дінімізде шамаң жетпесе де міндетті түрде шығындалып , қарызданып жаса деген үкім жоқ. Мұнымен не айтқым келеді. Бақталастықты алға тартып ысырапшылдыққа салынбайық. Қандай жағдай болмасын астамшылық жасамай , көрпеге қарап көсілейік. Артық шығыннан арылайық.
“Тұран” университетінің ‘’Журналистика’’ мамандығының 4- курс студенті: Назерке Зайфун
