Мінеки, сағына күткен Қасиетті Рамазан айы да өтіп барады. Бүгін соңғы күн. Ертең Айт мерекесі. Биыл, тағы да қайталап айтамыз, Рамазан айы төл жаңа жылымыз – Наурызбен қол ұстасып келді. Мұны біз жақсылыққа жорып, болашағымыз жарқын болады деп ырымдап отырмыз. Барлық жақсылық та, жамандық та бір Алладан ғой. Бір ай бойы ораза ұстап, тарауих намазын оқып, Жаратқан иемізге құлшылық еттік. Халқымызға, отбасымызға жақсылықтар тіледік. Енді міне, жақсы, жомарт, имани қонағымыз – Рамазан айымен қимай қоштасамыз. «Қош бол, Рамазан, келесі кездескенше!» деген игі тілектің үстінде отырмыз. Көріскенше күн жақсы болғай, Рамазан айы!
Осы айда қаншама жылы кездесулер мен жүздесулер болды десеңші! Қазір адамдар бір-біріне салқын тартып, қатігезденіп бара жатқандай көрінеді. Араласуға, құраласуға уақыт тапшы. Таңертең тұрасың, күйбең тірлікпен жүргенде кеш болады. Жұма да тез келеді. Ай да сылаң қағып лезде өте шығады. Жылдан-жылға секіріп, бұл ғасырдың да ширегін өткізіп тастауға жақынбыз. Әр жылдан үміт күтесің. Бірақ үмітіміз ақталмай, әділетсіздіктерге ренжіп жатамыз. Жақсылыққа асығамыз. Сабырымыз мүжіліп, алдағы күндерге күмәніміз көбейіп тұрғаны рас. Қазақ әрқашанда шыдамды, төзімді халық. Биліктен болсын, басқадан болсын үмітін үзбей, оларға уақыт беріп, кешіріммен қарап, алдауларына көніп, әбден күтеді. Шыдам да жұқарады, ширығу басталады, наразылығы күшейеді, содан соң қазақ «бомба» болып жарылады. Өздеріңіз білесіздер, қазақ Желтоқсан болып үдере көтеріліп, Қаңтар болып қатайып, жалын күдірейтіп шамырқанып алаңға атойлап шықты. Қазақ ақкөңіл. Оны алдама! Мейлі Президент бол, мейлі басқа бол, шыныңды айт, ақиқатты қара қылды қақ жарып айт! НӘН 30 жыл алдады, небір қитұрқылықтар жасады, халқын тонады. Қазақ бәріне көнді. Енді алдауға көне ала ма? Көнбейді. Себебі алдындағы сыбағасын біреулер тартып ала берсе, қалай көнеді? Сондықтан билік мына қасиетті Рамазан айынан кейін бір әрекет жасамаса... қайдам?..
Елді қатігездік бұлты торлап тұр. Басқа-басқа, балаларымыздың бір-біріне қатігездік жасауы қатты шошытады. Мектепте, әскерде, басқа қоғамдық орындарда бірін-бірі аямай сабап, тепкілеп, тіптен өлтіруі масқара, сұмдық, нағыз зұлымдық емес пе?! Неге, неге бұлай? Біздіңше, тәртіп мәселесі әлсіреп тұр. Мектептердегі әлімжеттікті, яғни шындықты жаба тоқып отырмыз. Баламыздан айырылып, ажырап барамыз. Ажыратушы ғаламтор ма? Ажыратушы ата-аналарымыздың, мұғалімдеріміздің енжарлығы ма? Жемқорлық дендеген қоғам кінәлі ме? Қалай оны тоқтата аламыз? Неге осындай шарасыз халге түстік?
Қоғамға шұғыл бетбұрыс керек. Оны жасайтын өзіміз, тек қана өзіміз! Қай жерде қателіктер жіберіп жатырмыз? Соны жөндейтін уақыт келді. Осындай былыққа толы қоғамды жасағандар жауап берсін! Оларды жазаға тартпай, қоғам түзелмейді, әділетті Қазақстан орнамайды. Кәнеки, осыған жұмылайық, талап етейік, онсыз бәрі бекер.
