Қазақ жұрты тағы бір ақсақалынан айырылды. Жазушы, сатирик, ҚР Еңбек сіңірген қайраткері, Халықаралық Алаш әдеби сыйлығының иегері Табыл Құлияс ағамыз 87 жасқа қараған шағында өмірден өтті. Табыл ағамыз журнлаист ретінде танылып, сатираға түрен салған, кейін тарихи тұлғалар өміріне терең зерттеулер жасап, талай романдар жазған қаламы өткір, өте еңбекқор жазушы еді.
Табыл Құлияс - 1935 жылы 15 желтоқсанда Ақтөбе облысы, Ойыл ауданы, «Қаракөл» кеңшарында туған. 1978 жылы ҚазМҰУ-ды бітірген. 1950 жылдан бастап республикалық «Пионер» журналы, «Қазақстан пионері» (қазіргі «Улан»), «Лениншіл жас» (қазіргі «Жас Алаш») газеттерінде мақала, өлеңдері шығып тұрды. 1957 жылдан Ойыл аудандық «Еңбек туы», «Жаршы» газеттерінде аймақтық, республикалық басылымдар да очерктері жариялана бастады. «Көкшетау правдасы», Жамбыл облыстық «Еңбек туы» газеттерінде қызмет істеген. 1970 жылы республикалық теле-радионың Торғай, Ақмола облыстарындағы меншікті тілшісі, қазақ телевидениесінің насихат редакциясында редактор қызметін атқара жүріп, «Жебе» сатиралық журналын шығарды. Тұңғыш сатиралық кітабы «Кесілген бұрым» 1977 жылы жарық көрді. «Сауда сақал сипағанша», «Қоңыраулы күлкі-грамма », « Жалмауыз », « Құйын », «Ақмылтық» (екі том), «Жегі» сатиралық кітаптары, «Шемен шер», «Дүние дәурен», «Ізет» сияқты очерктері, Жиенғали Тілепбергенов туралы «Аңыз ізімен» романы шықты . ЛКЖО-ның Құрмет грамотасымен, «Тың игергені үшін», «Еңбек ардагері» медальдарымен марапатталған. Б. Қыдырбекүлы атындағы сыйлықтыңлауреаты, Ойыл ауданының Құрметті азаматы, Қазақстанның еңбек сіңірген қайраткері.
Табыл аға зейнетке шыққаннан кейін де тынған жоқ. Өз қаражатымен Ресейге жиі сапарлап жүрді. Ондағы мақсаты- Омбы, Орынбор мұрағаттарындағы қазақ тарихына қатысты деректерді іздеу еді. Соның нәтижесінде тасада қалған тарихи тұлғаларды «тірілтіп», халқымыздың өткен күндеріне қатысты небір құнды дүниелердің бетін ашты. Марқұмның көзі тірісінде 50-ден астам кітаптары баспадан шықты.
Қадірлі Табыл аға- біздің «Qazaqstan dauiri» газетінің тұрақты оқырманы еді. Сатираларын да үнемі жариялатып тұратын. Буыны берік кезінде біздің түрлі іс-шараларымыздан қалмай қатынасып, ақыл-кеңестерін айтып жүруші еді. Соңғы жылдары ағаның қос жанары бұлдырап, жазуға бұрынғыдай кірісе алмай қалды. Еңбекқор адам сонда да тынбайтын. Кейбір сатиралық әңгімелерін ауызша баяндап отырып, жанындағыларға қаламмен жаздырып, редакцияға ұсынып жүретін. Әлемді жайлаған жұқпалы дерт басталғалы жүздесе алмаған екенбіз.
«Qazaqstan dauiri» газеті мен «Мөлдір бұлақ» журналының ұжымы марқұм Табыл ағаның отбасына, жанашыр жақындарына, ағаның шығармаларын сүйетін қара ормандай халқына қайғырып көңіл айтамыз. Жаны жәннатта болғай!
